Dlaczego Twoje dziecko nie radzi sobie z matematyką?

Rozpoczynając naukę szkolną, dziecko powinno być zdolne do wytrzymania napięcia, które występuje podczas uczenia się matematyki. Nie bez znaczenia pozostaje stan jego odporności emocjonalnej, czyli zdolności do pokonywania trudności związanych z nabywaniem wiadomości i umiejętności matematycznych. Uczeń musi być odporny emocjonalnie, aby mimo narastającego napięcia potrafił rozwiązać dany problem matematyczny. Dziecko które nie radzi sobie na lekcjach matematyki, charakteryzuje brak emocjonalnej dojrzałości do nauki tego przedmiotu. Co więcej często nie jest wstanie podołać sytuacjom trudnym występującym w codziennym życiu.

W jaki sposób bada się dojrzałość emocjonalną dzieci do uczenia się matematyki?

Niestety dojrzałość emocjonalna dzieci do uczenia się matematyki nie jest badana, ponieważ zakres badań uwzględnia tylko dwa wskaźniki gotowości: poziom rozwoju sprawności manualnej i percepcji wzrokowej. To oznacza, iż największe znaczenie przypisuje się współpracy “ręka i oko” oraz umiejętność liczenia, doliczania i odliczania przedmiotów, a także ustalenia, czy w porównywalnych zbiorach jest tyle samo przedmiotów.

Jak rozpoznać dziecko, które nie dojrzało do uczenia się matematyki ?

Dziecko dojrzałe emocjonalnie do uczenia się matematyki przede wszystkim cechuje pozytywne nastawienie do samodzielnego rozwiązywania zadań matematycznych. Uczeń taki potrafi kierować swoim zachowaniem tak, by w sytuacji trudnej intelektualnie (mimo przeżywanych napięć) racjonalnie ocenić sytuację.

Czy nauczyciel matematyki jest w stanie rozpoznać na lekcji dziecko niedojrzałe emocjonalnie do nauki tego przedmiotu ?

Dzieci niedojrzałe emocjonalnie do nauki matematyki charakteryzuje określony typ cech. Dzięki czemu pedagog prowadzący zajęcia łatwo może zauważyć, iż uczeń z takim problemem :

• ma tendencję do przedłużania części organizacyjnej lekcji ( długie przygotowania, spóźnienie, symulowane choroby) ,

• nie rozumie sensu zadań matematycznych (zapytany nie odpowiada lub zgaduje, zajmuje się czymś innym),

• kieruje swą aktywność na obronę przed koniecznością rozwiązywania zadań (tylko przepisuje i robi to bardzo wolno, odwzorowuje to, co robią koledzy w ławce, podejmuje nieudolne próby rozwiązywania zadań, ale ich nie kończy, wymusza od innych dzieci dodatkową pomoc, a potem przerywa pracę i czeka na gotowy wynik, demonstruje swoją bezradność, nic nie robi),

• zamiast gromadzić doświadczenia logiczne i matematyczne popada w stany frustracyjne i uczy się, jak unikać rozwiązywania zadań.

Dlaczego dziecko niedojrzałe emocjonalnie do nauki matematyki często przejawia trudności również w innych sferach swojego rozwoju ?

Nauka matematyki składa się ze zbioru elementów, które rzutują na cały rozwój intelektualny dziecka. Stąd dziecko niedojrzałe w tej strefie często :

• posiada słabo ukształtowaną organizację rozumnego zachowania (brak wyrobionego nawyku słuchania oraz brak troski o to, by druga osoba mogła zrozumieć ich wypowiedzi)

• lekceważy wypowiedzi spokojne, ciche (skupienie tylko wówczas, gdy dorosły mówił do nich podniesionym tonem, prawie „na krzyku”,

• nie posiada umiejętności skupienia na jednej czynności przez dłuższy czas,

• może posiadać zaburzenia nerwicowe (nadmierna reaktywność lub zaburzenie równowagi procesów nerwowych)- zespół nadpobudliwości lub zahamowania,

• może również przejawiać niestałość psychoruchową (brak należytego skupienia- silniejszy bodziec wytrąca je z równowagi.

W jaki sposób najczęściej rodzice odnoszą się do problemów emocjonalnych dziecka związanych z nauką matematyki?

Okazuje się, iż dorośli często zaczynają pomagać dziecku wówczas, gdy jest już bardzo źle. Zdarza się również, iż lekceważą problem, bowiem liczą na to,że razem z zaliczeniem danej partii materiału na sprawdzian na ocenę dopuszczającą problem zostanie rozwiązany i zażegnany, a następny dział tematyczny dziecko zrozumie lepiej.

Czym może skutkować zlekceważenie emocjonalnej niedojrzałości dziecka do nauki matematyki przez rodziców?

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na fakt, iż człowiek, który nisko ocenia swoje siły i któremu brak wiary we własne możliwości, przejawia skłonność do przeceniania stopnia trudności i raczej gotów się im poddać niż walczyć z nimi. Uczeń z emocjonalnymi trudnościami w nauce matematyki już na wczesnym etapie nauki szkolnej zakłada na swoje plecy bagaż wypełniony matematycznymi porażkami. W konsekwencji jego ciężar waży na całym jego dalszym intelektualnym życiu, a poczucie niskiej wartości nie pozwala otworzyć drzwi do samoakceptacji oraz samorealizacji.

Jak pomóc dziecku, które emocjonalnie nie radzi sobie z matematyką ?

Warto zwrócić uwagę na możliwość uczestnictwa dziecka w zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych, które skupiają się nie tylko na stosowaniu działań naprawczych w przypadku niepowodzeń ucznia na drodze wyzwań stawianych przez “królową nauk”. Co warto podkreślić Ich zakres odnosi się również do pomocy dzieciom, które nie dojrzały emocjonalnie do nauki szkolnej (w tym także nauki matematyki). Dodatkowo warto zapoznać się z wachlarzem pomocy, którą oferuje terapia uwagi słuchowej prowadzona metodą Alfreda Tomatisa.

Dlaczego terapia uwagi słuchowej może w znacznym stopniu ułatwić dziecku naukę matematyki ?

Emocjonalna niedojrzałość do nauki matematyki jak już wcześniej zostało wspomniane rzutuje na inne sfery rozwoju dziecka. Zaburzenia uwagi słuchowej występują u wielu osób z dysleksją i trudnościami w nauce. W teście uwagi słuchowej często stwierdza się u nich problemy z dyskryminacją wysokości dźwięków oraz nieprawidłowe położenie krzywych uwagi słuchowej, a także często lewouszną lateralizację słuchową ( prawa półkula mózgu jest półkulą niewerbalną, zaangażowaną w procesy emocjonalne, lewa natomiast jest werbalna i logiczna. Dlatego Tomatis uważał, że osoba lewouszna często odczytuje najpierw ładunek emocjonalny wypowiedzi, dopiero potem jej treść). Osoby z tego rodzaju zaburzeniami mogą mylić podobnie brzmiące dźwięki, mieć trudności z wyłapywaniem informacji oraz z transponowaniem sygnałów wizualnych (pisma) na słuchowe. Zatem nie są w stanie zrozumieć komunikatu nauczyciela oraz rozwiązać zadania mimo wyraźnie napisanego polecania.

O czym warto pamiętać w związku z niedojrzałością emocjonalną dziecka do nauki matematyki?

Przede wszystkim, iż dziecko nie jest winne sytuacji w której się znalazło. Rodzice, nauczyciele czy rówieśnicy nie powinni nadawać mu miana mniej zdolnego. Zawsze kiedy dziecko przejawia trudności w nauce matematyki warto baczniej się temu przyjrzeć, ponieważ pod pokrywą pozornego lenistwa może znajdować się problem, który wymaga pomocy, a nie kary.

Jeżeli chcesz skorzystać z indywidualnego programu terapii i wspomóc swoje dziecko w przezwyciężaniu problemów z matematyką pod okiem naszych wykwalifikowanych terapeutów skontaktuj się z nami! https://www.alfasynapsis.pl/kontakt

Michalina Dzumek, Logopeda szkolny oraz terapeuta pedagogiczny

Bibliografia:

• E. Gruszczyk-Kolczyńska „Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki”

• Metoda Tomatisa – Publikacja końcowa projektu “Uwaga sposób na sukces